EnglishΑγγειακή νόσος (αγγειοπάθεια)
Μικροαγγειοπαθητικές επιπλοκές
Εδώ, τα μικρά και πολύ μικρά αγγεία έχουν καταστραφεί. Η αιτία στην περίπτωση αυτή είναι κατά κύριο λόγο ένα τα διαρκώς αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, που οδηγούν σε διαταραχές στη λειτουργία και τη δομή του αγγειακού τοιχώματος (ενδοθηλίου).
Το ενδοθήλιο γίνεται παχύτερο (σκλήρυνση) και διαπερατό, γεγονός που επιτρέπει τη συσσώρευση σωματιδίων και πρωτεϊνών στους ιστούς, επηρεάζοντας αρνητικά τη λειτουργία των οργάνων.
Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια
Εδώ επηρεάζεται ο αμφιβληστροειδής του ματιού. Όπως είπαμε και πριν, η επιπλοκή αυτή είναι η κύρια αιτία τύφλωσης στον δυτικό κόσμο.
Για λεπτομέρειες, ανατρέξτε στην Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια.
Διαβητική νεφροπάθεια
Το νεφρό είναι ένα σημαντικό όργανο που όχι μόνο έχει μια λειτουργία φίλτρου για το ανθρώπινο σώμα, αλλά επίσης ρυθμίζει την ισορροπία υγρών καθώς και όλων των ιχνοστοιχείων και επίσης επηρεάζει την παραγωγή των αιμοσφαιρίων.
Εάν τα νεφρά καταστραφούν από κακό έλεγχο του μεταβολισμού, η λειτουργία του φιλτραρίσματος μειώνεται Για λεπτομέρειες, ανατρέξτε στην Διαβητική Νεφροπάθεια.
Διαβητική νευροπάθεια
Πρόκειται για βλάβη των νεύρων στο διαβήτη. Αυτό συμβαίνει επειδή τα νευρικά κύτταρα υποσιζίτονται από τα αιμοφόρα αγγεία, τα οποία έχουν υποστεί βλάβη λόγω της μικροαγγειοπάθειας. Επίσης, μεγάλες διακυμάνσεις στα επίπεδα γλυκόζης αίματος μπορούν άμεσα να οδηγήσουν σε βλάβη των νευρικών κυττάρων.
Διάκριση γίνεται ανάμεσα στην περιφερική νευροπάθεια, στην οποία διαταράσσονται κυρίως τα μεγάλα στελέχη νεύρων των ποδιών ή των χεριών, από την αυτόνομη νευροπάθεια, στην οποία επηρεάζονται κυρίως εσωτερικά όργανα, αλλά επίσης η ρύθμιση της παραγωγής ιδρώτα στα πόδια.
Για αναλυτικές πληροφορίες, δείτε Νευροπάθεια.
Μακροαγγειοπάθεια
Ο όρος αφορά βλάβη στα μεγάλα αγγεία, όπως η καρωτιδική αρτηρία, αορτή, στεφανιαίες αρτηρίες ή μεγάλα αιμοφόρα αγγεία των ποδιών.
Αυτή η βλάβη συμβαίνει παράλληλα με την αθηροσκλήρωση, η οποία εξελίσσεται γρήγορα κι επιθετικά στον διαβητικό.
Εδώ, πρέπει να ληφθεί υπ’όψιν το γεγονός ότι ο διαβήτης τύπου 2 δεν φέρνει υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα, αλλά και μια ποιοτική και ποσοτική μεταβολικά διαταραχή και αυξημένη αρτηριακή πίεση.
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η μεταβολή της LDL ή λεγόμενη κακή χοληστερόλη. Τα μόρια της LDL σε διαβητικούς είναι ιδιαίτερα μικρά και στενά, και μπορούν εύκολα να διαπεράσουν τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων, να παραμείνουν εκεί και να σχηματίζουν μαζί με φλεγμονώδη κύτταρα και ασβέστιο, σωματίδια, τις γνωστές «πλάκες». Ετσι έχουμε στένωση των αιμοφόρων αγγείων.Που μπορεί επίσης αυθόρμητα να σκάσει και να οδηγήσει σε οξύ κλείσιμο των αιμοφόρων αγγείων με την ενεργοποίηση της πήξης του αίματος.
Ανάλογα με τη θέση του κλεισίματος αυτού το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μια καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικό επεισόδιο ή οξεία μείωση αιμάτωσης του ποδιού. Για να αποφευχθεί αυτή η εξέλιξη, δεν χρειάζεται μόνο ένας βέλτιστος έλεγχος του διαβήτη (HbA1C <7,0%), αλλά και ελαχιστοποίηση όλων των άλλων παραγόντων αθηροσκλήρωσης.
Αυτό σημαίνει μείωση των τιμών πίεσης του αίματος <130/80 mmHg, η μείωση της LDL χοληστερόλης σε <100 mg / dl, και αν είναι δυνατόν αύξηση της καλής χοληστερόλης (HDL) σε> 40 mg / dl στους άνδρες και> 50 mg / dl στις γυναίκες.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι το κάπνισμα. Το κάπνισμα και ο διαβήτης είναι ένας απολύτως κακός συνδυασμός. Κάθε διαβητικός πρέπει να περιορίσει ή ακόμα καλύτερα να κόψει το κάπνισμα.
Ο τακτικός ιατρικός έλεγχος που θα πρέπει να γίνεται μία φορά το χρόνο περιλαμβάνει Doppler εγκεφαλικών αγγείων, μέτρηση της ροής του αίματος των αγγείων του ποδιού και ένα ΗΚΓ. Επιπλέον,για τους υπερτασικούς ασθενείς συνιστάται ένας καρδιακός υπέρηχος (ηχοκαρδιογραφία) και ένα τεστ κοπώσεως
